بزن آتش

-

با هر نفست می‌رود از خویش جهانی بزن آتش

بزن آتش به تن مرده‌ی این هرزه خیابان دو سو تاریکی

پتکی شو و از بیخ بزن ریشه‌ی اهریمن شب را

بزن آتش

برن آتش که شفق می‌دمد از شعله‌ی روشنگر خورشید نگارت

بر چنگ بزن چنگی و باز آر صدا را

باز آر صدا را و به رقص آر تن معبد زانو زده در سوگ و عزا را...

آتش بزن آتش کفن گوشه نشینی و دو صد تکه کن این برقه‌ی نیرنگ و ریا را

آبستن زندان و تجاوز شده این شهر بزن مشت

دیوار فرو ریز و قفس بشکن و پرواز به پا کن

بگشا گره از طره‌ی گیسو و تن از بند رها کن

از بند رها کن تن و از خویش

چشمان سیه دیده و قحطی زده‌ی خلق خدا را

دستی بزن و پاک کن از دیده‌ی نیلی و رخِ آبی دریا

کابوس کویری که سرابیست پر از هیچ و پر از تاریکی

آبی بزن آیینه‌ی این خسته زمین را

بزن آتش دل نفرین زده‌ی کرکس خونخواره‌ی این ملک

فریاد بزن در دل این همهمه‌ی بیهده و تو خالی

آتش بزن این مشت دروغین گره کرده که کوبیده هوا را

با مردم این میکده‌ی تشنه لب و منگ بگو قصه‌ی بیداری ما شب‌زده‌ها را

آتش بزن این خرقه‌ی پوسیده که پوشانده رخ پاک خدا را

در بند نمان، بند فرو ریز و بنه پایه‌ی آزادی ما را

فریاد بزن زاده‌ی این گور نبودیم اگر کور نبودیم

آتش بزن این گور که ما چشم گشودیم و در این گور نمیریم

روییده بر این خاک و بمیریم بر این خاک

تا شعله‌ی سبزی که دمیده‌ست از این گور

آتش زند اندیشه‌ی این شب‌زده‌ها را

نظرات شما عزیزان:

اثر: ماردین امینی انبی

تاريخ : 7 / 6 / 1391برچسب:,

| نویسنده : یار دبستانی|

.: Weblog Themes By SlideTheme :.